Μίμης Πλέσσας: Όταν μάεστρος «μάγεψε» την Ελίζαμπεθ Τέιλορ – Η συνεργασία με τους μύθους της παγκόσμιας τζαζ

Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 99 ετών ο Μίμης Πλέσσας, βυθίζοντας στην θλίψη όλη την Ελλάδα, καθώς έχασε έναν από τους «στύλους» του μουσικού της πολιτισμού.

Την είδηση του θανάτου του Μίμη Πλέσσα έκανε γνωστή η συζυγός του Λουκίλα Καρρέρ – Πλέσσα με μια συγκινητική ανάρτηση – αποχαιρετισμό στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. «Και ξαφνικά «Επεσε βαθειά σιωπή…»…..«Κι εσύ δεν θα’σαι πλάι μου Αστέρι της Ζωής μου……» έγραψε με εκατοντάδες πολίτες να εκφράζουν στα σχόλια τα συλλυπητήριά τους.

Μία ζωή γεμάτη μουσική: Η συνεργασία με αστέρες της παγκόσμιας σκηνής και η καλλιτεχνική συνάντηση με τη Ελίζαμπεθ Τέιλορ

Από μικρή ηλικία ο Μίμης Πλέσσας έδειξε την έφεσή του στην μουσική και το ταλέντο του άρχισε να αναγνωρίζεται γρήγορα.

Μάλιστα σε παιδική ηλικία έγινε ο πρώτος σολίστ πιάνου στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας.

Το 1952, σε ηλικία 28 ετών, τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο μουσικής του Πανεπιστημίου της Μινεσότα και την επόμενη χρονιά κατετάγη πέμπτος πιανίστας στις ΗΠΑ. Το 1952 άρχισε την ενασχόληση του με τη σύνθεση και από το 1956 ως μαέστρος και συνθέτης.

Η καλλιτεχνική και συνθετική του δραστηριότητα κάλυψε όλους τους τομείς της μουσικής, στο θέατρο, τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση και έχει διευθύνει πολλές από τις μεγαλύτερες ορχήστρες στον κόσμο.

Διακρίθηκε αφενός για τη θεατρική του προσφορά στο Παρίσι το 1958, και για την κινηματογραφική του στο Εδιμβούργο και τις ΗΠΑ το 1964 και 1965 αντίστοιχα. Αυτών ακολούθησαν πάμπολλες διακρίσεις ελληνικές και ξένες.

O Mίμης Πλέσσας διάβαζε συνέχεια και ήταν επιμελής και πανέξυπνος μαθητής. Πέρασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Χημεία στις ΗΠΑ τη δεκαετία του ’50.

Μα το σαράκι της μουσικής τον έτρωγε συνέχεια. Λάτρευε την τζαζ και έτσι άρχισε να παίζει σε μικρά αμερικανικά κλαμπάκια. Άρχισε να παίζει δίπλα σε μύθους της αμερικανικής και παγκόσμιας τζαζ, όπως ο Ντίζι Γκιλέσπι, ο Κόλμαν Χόκινς, ο Λέστερ Γιανγκ και ο Χάρι Τζέιμς.

Τα πρώτα χρόνια του στις ΗΠΑ πάντως, ήταν δύσκολα. Λεφτά δεν υπήρχαν και έτσι έκανε διάφορες δουλειές, ή απαντούσε σε διαγωνισμούς γνώσεων στο ραδιόφωνο με βραβείο δέκα δολάρια για να επιβιώσει.

Θα μπορούσε να είχε μείνει στις ΗΠΑ και να κάνει καριέρα εκεί, αλλά η φλόγα της επιστροφής στην Ελλάδα έκαιγε μέσα του και έτσι γύρισε πίσω στα πάτρια εδάφη. Εδώ πήρε την μεγάλη απόφαση. Έβαλε για πάντα στο ντουλάπι την φυσική, τα μαθηματικά, τη χημεία και αποφάσισε να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη μουσική. Παράλληλα αποφάσισε να κάνει και τον επιχειρηματία.

Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά τις σπουδές του στις ΗΠΑ, προσπάθησε να δουλέψει ως χημικός. Ένας παιδικός φίλος του, όμως, ο Μανώλης Νικολούδης τον πείθει να ανοίξουν το πρώτο ιδιωτικό στούντιο ηχογραφήσεων, το Στούντιο Αλφα. Αργότερα κάποιοι επενδυτές τους έπεισαν να το μετατρέψουν σε κινηματογραφικό στούντιο και έτσι γεννήθηκε το στούντιο ΑΤΑ.

Μάλιστα από το στούντιο του Μίμη Πλέσσα πέρασαν πολλοί ακόμα και σούπερ σταρ του Χόλιγουντ, όπως η Ελίζαμπεθ Τέιλορ και ο Ρόμπερτ Μίτσαμ.

Οι τιμητικές διακρίσεις του Μίμη Πλέσσα σε Ελλάδα και εξωτερικό

1951: Λαμβάνει το πρώτο βραβείο μουσικής του πανεπιστημίου της Μινεσότα.
1952: Ανακηρύσσεται πέμπτος πιανίστας στις ΗΠΑ.
2000: Τιμάται για την πενηντάχρονη προσφορά του στην ελληνική μουσική και τον πολιτισμό από το Δήμο της Αθήνας με την απονομή του “Χρυσού Μεταλλίου της πόλης” σε μια μεγάλη συμφωνική συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
2001: Απονομή του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος του Φοίνικος για την προσφορά του στον πολιτισμό, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
2002: Τιμάται για τα 50 χρόνια του στην ελληνική μουσική σκηνή στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού από το Υπουργείου Πολιτισμού.
2004: Τιμάται ως ο «Άνθρωπος της Χρονιάς» από τον υπουργό πολιτισμού στην τελετή των προσωπικοτήτων για την προσφορά του στον παγκόσμιο πολιτισμό.
2006: Βραβεύεται από την Ακαδημία Προσωπικοτήτων για τη συνολική προσφορά του στον πολιτισμό.
2024: Απονομή του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής για την προσφορά του στον πολιτισμό, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.