Εκεί συγκατοικεί με τον σκύλο του: Το μίνιμαλ σπίτι του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη – «Πολύ λίγα πράγματα χρειάζομαι»

Μέσα από σπάνιες αναρτήσεις του, έχουμε καταφέρει λίγο να εισχωρήσουμε στον προσωπικό χώρο του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο γνωστός ηθοποιός είχε αποκαλύψει για το μίνιμαλ γούστο του: Ο άνθρωπος πολλές φορές μπαίνει σε μία διαδικασία και είναι ανυπόμονος, θέλει τα πάντα σε ένα σφηνάκι.

Δε γίνεται. Ο χρόνος από μόνος του καθορίζει τις σχέσεις των ανθρώπων και αυτός αντίστοιχα ξεδιπλώνει, ανοίγει συρτάρια, ντουλάπια, ρούχα, χρώματα, καταστάσεις για τον καθένα μας.

Ε, κάποιοι άνθρωποι παιδευόμαστε, είμαστε ανυπόμονοι στον χρόνο, τα θέλουμε όλα τώρα, τα θέλουμε όλα πριν, τα θέλουμε όλα μετά. Τα θέλουμε όλα. Να τα κάνεις τι όλα; Πολύ λίγα πράγματα χρειάζεσαι.

Δείτε επίσης: Ουρλιάζουν τα γονίδια: Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης μας συστήνει τον πατέρα του και η ομοιότητά τους είναι εκπληκτική (photo)

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Pygmalion Dadakarides (@pygmalion_dadakarides)

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Pygmalion Dadakarides (@pygmalion_dadakarides)

Συνέντευξη στην Αργυρώ Μποζώνη και στη Lifo έδωσε ο ηθοποιός Πυγμαλίων Δαδακαρίδης με αφορμή την καλοκαιρινή του περιοδεία, όπου υποδύεται τον Ηρακλή Μαινόμενο του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά.

Η συνέντευξή του

— Παίζεις πολλά χρόνια, σε πολλά και διαφορετικά είδη. Έχεις αλλάξει, έχεις μεγαλώσει, έχεις ωριμάσει. Έχει αλλάξει και το κοινό μέσα στα χρόνια;

Νομίζω ότι από τον Covid και μετά το κοινό ερωτεύτηκε τη θεατρική διαδρομή και βλέπω ότι είναι πρώτη επιλογή και των νεότερων ανθρώπων που πηγαίνουν και υποστηρίζουν τα έργα, όπως κάνουν και οι μεγαλύτεροι ‒ έχουν την ανάγκη να συναντηθούν με αφορμή ένα νέο ή ένα παλιό κείμενο. Αυτή είναι μια διαπίστωση που έχω κάνει μιλώντας με συναδέλφους μου που εργάζονται σε διαφορετικά θέατρα. Αυτό είναι ένα τεράστιο συν, σαν να χορτάσαμε από άλλες μορφές διασκέδασης και θέλουμε τώρα να συντονιστούμε σε κάτι και να συνυπάρξουμε. Γιατί άλλαξε και το τι βλέπουμε σε ένα έργο πια.

— Άλλαξε και ο χώρος εκτός θεάτρου;

Φυσικά, βλέπουμε ότι κάνουμε πολύ καλές δουλειές και σειρές σε όλα τα κανάλια, ότι το σινεμά πηγαίνει σε κομμάτια μυθοπλασίας πολύ διαφορετικά από αυτά που γίνονταν πριν από δέκα χρόνια. Όλο αυτό γίνεται με τρόπο πολύ σοβαρό. Βλέπεις την ανάγκη των ανθρώπων να φτιάξουν ένα σύμπαν καλύτερο, βλέπεις την προσπάθεια. Αυτό αλλάζει αυτομάτως και την οπτική των θεατών, γιατί όταν τους σέβεσαι, αντιλαμβάνονται τον κόπο και την προσπάθειά σου. Και βέβαια, σήμερα είμαστε σαφώς πιο εκπαιδευμένοι απέναντι στο θέαμα.

— Μιλάς για το θέατρο σαν να είναι εκεί η οικογένειά σου
Έφυγα από το σπίτι, τη φυσική μου οικογένεια, και βρέθηκα με μια άλλη, στην οποία με αποδέχονται, όπου υπάρχει επικοινωνία, υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους συνομιλώ με τον ίδιο τρόπο, πέρα από ρόλους και ταυτότητες, για τα βασικά της ζωής, τα καθημερινά. Από κει ξεκινάει η συζήτηση και για τον Ευριπίδη και για τον Τσέχοφ και για τον Φρόιντ, για τη θρησκεία, την αγάπη, την αποδοχή. Αυτά με κάνουν να απαρνούμαι ένα κομμάτι του εγωισμού μου και να γίνομαι καλύτερος.

— Πόσο έχουν αλλάξει οι ηθοποιοί από τότε που ξεκίνησες μέχρι σήμερα;

Δεν το συζητώ. Δεν θέλω να στενοχωρήσω τους παλιούς, αλλά έχουμε πολύ καλύτερους ηθοποιούς σήμερα. Έτσι δεν πρέπει να είναι εξάλλου; Αυτή δεν είναι η εξέλιξη, σε μια δύσκολη κιόλας εποχή; Όσο μεγαλώνω είναι σίγουρο ότι όταν μπαίνω σε ένα θέατρο, δεν μπορώ να δω τίποτα αρνητικό. Ακόμα και στην πιο λάθος παράσταση οι άνθρωποι παλεύουν, και με συγκινεί η προσπάθεια. Σκέφτομαι τον εαυτό μου και σε αυτές τις πρόβες. Βοηθάει πολύ να είσαι με ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά αυτό που κάνουν και να τους πετυχαίνεις τη στιγμή που υπάρχει ο χώρος και το άνοιγμα. Εγώ είμαι πολύ χαρούμενος που έχω βρεθεί τώρα με όλη αυτή την ομάδα και τον Δημήτρη, που ως τώρα είχα τη χαρά να είμαι θεατής στις παραστάσεις του. Έρχομαι στην πρόβα χαρούμενος. Αυτή την ευλογία κυνηγάμε.