«Κύριε Αριστείδη, ο Άλκης είμαι σίγουρος είναι στον ουρανό δίπλα στον Θεό, σας βλέπει και χαίρεται»

Δύο χρόνια μετά, το reader.gr βρέθηκε στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Άλκης Καμπανός και παρακολουθήσαμε όλες τις εκδηλώσεις μνήμης στο όνομά του.

Η στιγμή της συνάντησης

«Γεια σας κύριε Αριστείδη. Δεν έχει σημασία ότι ο Άλκης ήταν άλλη ομάδα και δεν ήταν ΠΑΟΚ. Όλες οι ομάδες είναι καλές, αρκεί να είμαστε φιλικοί όλοι και να είμαστε αγαπημένοι. Αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία. Ο Άλκης είμαι σίγουρος είναι στον ουρανό δίπλα στον Θεό, σας βλέπει και χαίρεται».

Αυτά ήταν τα λόγια του μικρού Λέανδρου, του τυφλού οπαδού του ΠΑΟΚ, στον Αριστείδη Καμπανό, τον πατέρα του Άλκη, ο οποίος δύο χρόνια πριν έχασε τον γιο του επειδή έκανε το μεγαλύτερο έγκλημα του κόσμου: αγάπησε μια ομάδα.

Στο σημείο βρέθηκαν επίσης ο Γιάννης, ο Σπύρος και η Μάγια, τρία παιδιά που υποστηρίζουν διαφορετικές ομάδες μεταξύ τους. Όλα τους έφτασαν ως εκεί για να αφήσουν ένα λουλούδι στη μνήμη του 19χρόνου που έχασε τόσο άδικα τη ζωή του λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα της 1ης Φεβρουαρίου 2022.

Ο τοίχος ήταν γεμάτος με λουλούδια, κεράκια, κασκόλ κάθε χρώματος και ομάδας και μηνύματα ανθρώπων που εξέφραζαν τη θλίψη τους για τον χαμό του. «Η δολοφονία του Άλκη ένωσε πολλούς ανθρώπους» εξηγεί ο Ιωάννης Βαγάνωφ, μέλος της δομής «Εις το Όνομα του Άλκη». Μιας δομής που δημιουργήθηκε λίγες μέρες μετά το θάνατό του, πάνω σε τρεις άξονες: να μην ξεχαστεί η μνήμη του Άλκη, να προσφέρει στήριξη στα θύματα οπαδικής βίας στην Ελλάδα και να αλλάξει την οπαδική κουλτούρα στη χώρα. Όπως σημειώνει, τα τελευταία χρόνια έχει να δει να αλλάζουν τα πράγματα.

Η θέσπιση της Πανελλήνιας Ημέρας Φιλάθλου που μπορεί να τα αλλάξει όλα

Το σημείο δολοφονίας του Άλκη Καμπανού είναι γεμάτο με κεράκια, λουλούδια και κασκόλ από κάθε ομάδα.
«Υπάρχει καλοσύνη. Κάθε εβδομάδα βλέπουμε σκηνές από γήπεδα στην Ελλάδα με οπαδούς να ανταλλάσσουν κασκόλ, να δίνουν μπύρες στους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας. Απλά θεωρώ ότι δεν έχουν την ίδια προβολή» προσθέτει. Η συμπλήρωση των δύο ετών από τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού συνέπεσε με την υπερψήφιση από το ελληνικό κοινοβούλιο της θέσπισης της Πανελλήνιας Ημέρας Φιλάθλου, στο πλαίσιο του νέου νομοσχεδίου για την καταπολέμηση της οπαδικής βίας.

Η ιδέα για τη δημιουργία της ήρθε μερικές μέρες μετά το τραγικό περιστατικό. «Είναι κάτι παραπάνω από μια πολύ σημαντική μέρα. Είναι ένα τεράστιο επίτευγμα στη μνήμη του Άλκη και όλων των άλλων παιδιών που έπεσαν θύματα οπαδικής βίας στην Ελλάδα» εξηγεί.

Στο σημείο άρχισε να συγκεντρώνεται αρκετός κόσμος από το μεσημέρι της 1ης Φεβρουαρίου. Παντού στον χώρο υπάρχει η μορφή του Άλκη. Πάνω σε γκράφιτι πολυκατοικιών, σε μπλούζες που είναι κρεμασμένες στον τοίχο της εισόδου της πολυκατοικίας που έχασε τη ζωή του, παντού.

Ψηλά σε μια γωνιά υπάρχει και μια πινακίδα που γράφει: «Οδός Άλκη Καμπανού». Ο δρόμος μετονομάστηκε και επίσημα από Θεόδωρου Γαζή σε Άλκη Καμπανού τον περασμένο Μάρτιο από τη δημοτική αρχή του Δήμου Θεσσαλονίκης. Ο πατέρας του τότε, Αριστείδης Καμπανός, είχε δηλώσει: «η θυσία του Άλκη ας αποτελέσει ένα νέο ξεκίνημα για τον αθλητισμό μας με λιγότερη βία και σχεδόν καθόλου θύματα». Ο ίδιος βρέθηκε ξανά στο σημείο το μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης και συνομίλησε με τα παιδιά που τίμησαν τη μνήμη του γιου του.

Ο Λέανδρος παρέα με τον Γιάννη.

Παρακολούθησε όλες τις εκδηλώσεις μνήμης. Στάθηκε πίσω πίσω, μακριά από τις κάμερες, είχε σταυρωμένα τα χέρια του, φορούσε ένα μαύρο κοστούμι και προσπαθούσε να δει και να ακούσει μέσα στο πλήθος των ανθρώπων που ήταν μπροστά του τα λόγια των μικρών μαθητών.

Ύστερα φωτογραφήθηκε μαζί τους μπροστά από το γκράφιτι που φέρει τη μορφή του Άλκη και αναγράφει «Ποτέ ξανά». Συνομιλώντας με τον μικρό οπαδό της ΑΕΚ τον ρώτησε: «Σου αρέσει ο Αραούχο;» και χαμογέλασε.

Ανάμεσα στους ανθρώπους που βρέθηκαν στο σημείο για να τιμήσουν τη μνήμη του ήταν αρκετοί κάτοικοι της περιοχής που, δύο χρόνια μετά, ακόμη δεν μπορούν να πιστέψουν αυτό που συνέβη. «Μεγάλωσα λίγα στενά πιο πάνω. Όταν ήμασταν μικροί καθόμασταν στην είσοδο της συγκεκριμένης πολυκατοικίας. Δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο» λέει ένας από αυτούς.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της συγκέντρωσης, από τα ηχεία που είχαν τοποθετηθεί στα σκαλιά του κτιρίου ακουγόταν το τραγούδι που δημιουργήθηκε λίγα μόλις εικοσιτετράωρα μετά τη δολοφονία του Άλκη και έχει τον τίτλο: «Μη με χτυπάτε άλλο». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του 19χρονου, λίγο πριν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ αφαιρέσουν τη ζωή του, προκαλώντας του θανατηφόρα τραύματα στο σώμα του.

Το καλώδιο για να λειτουργήσουν, όπως εξηγεί ο Λευτέρης Παππάς, μέλος της Δομής «Εις το Όνομα του Άλκη» πέρασε από το διαμέρισμα ενός ηλικιωμένου ενοίκου της πολυκατοικίας. «Δεν μπορούσε να κλείσει την μπαλκονόπορτά του γιατί έβρισκε το καλώδιο. Τον ρώτησα: “καλά θα κάτσεις όλη τη μέρα έτσι και με αυτό το κρύο”;. Μου απάντησε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Το έκανε για τον Άλκη».

«Η Πολιτεία, οι διοικήσεις των ομάδων, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι αρχηγοί των συνδέσμων μπορούν να σταματήσουν το κύκλο αίματος»

Ένα γκράφιτι με το πρόσωπο του 19χρονου Άλκη

Το νοιάξιμο αυτό το έχει δει από αρκετούς ανθρώπους τα δύο χρόνια δράσης της δομής που μετρά σήμερα περισσότερα από 400 μέλη από όλη την Ελλάδα. Ανθρώπους που μπορεί να υποστηρίζουν διαφορετικές ομάδες μεταξύ τους αλλά θέλουν να τελειώσει όλο αυτό που συμβαίνει στη χώρα.

«Θα σου δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο άνθρωπος που έφτιαξε το λογότυπο της δομής μένει στην Αθήνα και είναι ΑΕΚ. Όταν έγιναν οι εκδηλώσεις τιμής στην Αγιά Σοφιά έβαλε τα κλάματα από τη συγκίνηση. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι είμαστε πολλοί» εξηγεί ο Ιωάννης Βαγάνωφ.

Ο ίδιος επισημαίνει ότι η δολοφονία του Άλκη του άλλαξε τη ζωή. «Μου έδωσε έναν άλλο σκοπό ζωής. Νιώθω ότι είμαι λιγότερο φανατισμένος απ’ ότι ήμουν πριν» εξηγεί. Τόσο εκείνος όσο και ο Λευτέρης ασχολούνται καθημερινά με τα της δομής. Και το σημαντικότερο: έχουν γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που προσπαθούν να συνεισφέρουν με όποιον τρόπο μπορούν, προκειμένου να αλλάξει η οπαδική κουλτούρα στην Ελλάδα.

«Πέρυσι στην πορεία που έγινε στη μνήμη του Άλκη ήρθε και μου μίλησε ένας δάσκαλος. Αυτός ο άνθρωπος είχε φτιάξει μόνος του μια παρουσίαση για την οπαδική βία και την έδειχνε στους μαθητές του. Μου ζήτησε μια μπλούζα της δομής. Δώσαμε ραντεβού μετά το τέλος της πορείας. Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να τον βρω. Είχα όμως το τηλέφωνό του. Πήγα στο σπίτι του και τον βρήκα στη 1 το βράδυ. Αυτός σήμερα είναι μέλος της δομής».

Μετά την ολοκλήρωση των εκδηλώσεων πολλά από τα μέλη της συγκεντρώθηκαν σε ένα διπλανό καφέ. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ένας 19χρονος φοιτητής στο τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ που σχεδίασε ένα πανό για τον Άλκη. Όπως εξηγεί, ήθελε να έρθει και στην περσινή πορεία αλλά έμενε στην Αθήνα και διάβαζε για τις Πανελλήνιες, οπότε δεν τα κατάφερε. Φέτος, όμως, ήταν εκεί.

Τα μέλη της δομής «Εις το Όνομα του Άλκη»

Όνειρο και εκείνου είναι να σταματήσει αυτός ο κύκλος αίματος που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Ένας κύκλος αίματος που δυστυχώς δεν λέει να τελειώσει. Τα περιστατικά οπαδικής βίας που έχουν συμβεί ύστερα από τη δολοφονία του Άλκη στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη αλλά και τις υπόλοιπες επαρχιακές πόλεις δεν έχουν σταματημό.

Τα περισσότερα, ωστόσο, παραμένουν στην αφάνεια επειδή δεν υπάρχει θύμα. Για τον Ιωάννη, οι φορείς που μπορούν να βάλουν ένα τέλος σε όλο αυτό είναι τέσσερις. «Η Πολιτεία, οι διοικήσεις των ομάδων, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι αρχηγοί των συνδέσμων».

Με έναν αστερίσκο: «ως τη στιγμή που θα γίνουμε τόσοι πολλοί εμείς που θα πούμε ένα τέλος σε όλους αυτούς». Η θέσπιση της Πανελλήνιας Ημέρας Φιλάθλου είναι μια καλή αρχή, όπως καταλήγει. «Με τις εκδηλώσεις που θα μπορούν να γίνονται από εδώ και πέρα στα σχολεία την 1η Φεβρουαρίου κάθε έτους και τη σωστή διαπαιδαγώγηση οι μαθητές θα μάθουν να σέβονται τον συμμαθητή τους ό,τι ομάδα κι αν είναι» λέει ο Λευτέρης Παππάς.

Και τα λόγια του μικρού Λέανδρου στον πατέρα του Άλκη είναι μια τρανή απόδειξη ότι η αλλαγή αυτή μπορεί να συμβεί.