Με λίγες λέξεις το Save a Greek Stray της κας Κούρκουλου – Λάτση είπε τα πάντα για την κατάσταση των αδέσποτων στην Ξάνθη και στην Ελλάδα

Με λίγες λέξεις το Save a Greek Stray της κας Κούρκουλου – Λάτση είπε τα πάντα για την κατάσταση των αδέσποτων στην Ξάνθη και στην Ελλάδα

Δείτε τι έγραψε

Οι εικόνες των 500 εξαθλιωμένων ζωων, που κρύβονται στα βουνά των σκουπιδιών και που τρώνε τα κουφάρια των πεθαμένων στο ΧΥΤΑ Ξανθης είναι η πραγματική Ελλάδα του 2024.

Η Ελλάδα του ΕΜΖΣ και της τράπεζας DNA είναι μια Ελλάδα που θα θέλαμε να έχουμε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα που ζούμε. Το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα στην επίλυση οποιουδήποτε προβλήματος είναι η αναγνώρισή του, για αυτό ακριβώς που είναι. Δεν είναι κακό να παραδεχτούμε πως οι συνθήκες όσον αφορά τα ζώα στην χώρα μας είναι τριτοκοσμικές, δεν είναι κακό να παραδεχτούμε ότι είμαστε με το ένα πόδι στην Ευρώπη του 2024 και με το άλλο πόδι σε περασμένο αιώνα. Το κακό είναι να κάνουμε πως δεν ξέρουμε.
Το κράτος οφείλει να στήσει μηχανισμούς και υποδομές που θα μπορέσουν να υποδεχτούν παγκόσμιες πρωτοτυπίες, και όχι παγκόσμιες πρωτοτυπίες για να καλύψει την έλλειψη υποδομών.

Όσοι ασχολούνται με τα αδέσποτα ζώα – εκτός γραφείων-, γνωρίζουν πολύ καλά τί σημαίνει ανάγκη καθημερινής σίτισης και τι τεράστια προβλήματα δημιουργεί η έλλειψη της.Σε απλά ελληνικά, τα ζώα πεινάνε, γεννάνε και υποφέρουν. Εξακολουθούν να στηρίζονται στις εθελοντικές δράσεις ελληνικών και ξένων φιλοζωικών οργανώσεων που για μια ακόμα φορά ξελασπώνουν τον ελλειπή κρατικό μηχανισμό που « του τελείωσαν τα 30 χιλιάρικα για τις στειρώσεις» αλλά του περίσσεψαν μερικά εκατομμύρια για να στήσει νεωτερισμούς που δεν ανταποκρίνονται στις ουσιαστικές ανάγκες της ελληνικής πραγματικότητας . Οι Δήμοι στελεχωμένοι εδώ και χρόνια από ανθρώπους χωρίς ενδιαφέρον δεν είναι πουθενά, ενω οι κρατικοί και δημοτικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί που μας έταξαν παραμένουν στα χαρτιά εξυπηρετώντας τη δική τους ανομία.

Πώς εγκαταλείπεις τόσα αστείρωτα ζώα; Και πώς επανεντασσεις σε αυτές τις συνθήκες; Ειλικρινά, πόση απελπισία υπάρχει για να επανεντάξεις στα σκουπίδια; Σε τί τέρατα μας εχουν μετατρέψει για να αναγκαζόμαστε να συμβιβαζόμαστε με αυτές τις εικόνες και τις πρακτικές; Καθε γωνιά της χώρας και μια πληγή που μας αφαιμάζει ψυχικά και οικονομικά.
Βρισκόμαστε σε επικοινωνία με τους φορείς της περιοχής και θα συνδράμουμε το μέγιστο των δυνατοτήτων μας για να αποκαταστηθεί η αξιοπρέπεια (τουλάχιστον) των εναπομείναντων αστείρωτων ζώων.