Πήρε θέση έξαλλη: Η Ελενα Ακρίτα απαντά στην Ιερά Σύνοδο για τον γάμο των ομόφuλων ζεuγαριών

Απάντηση στην Ιερά Σύνοδο και στην πρόσφατη εγκύκλιό της για τον γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και το δικαίωμα στην τεκνοθεσία, έδωσε με κοινή της δήλωση με την Ομάδα ΛΟΑΤΚΙ + του ΣΥΡΙΖΑ η Ελενα Ακρίτα, υποστηρίζοντας ότι το θέμα δεν είναι αρμοδιότητα της Εκκλησίας αλλά της Πολιτείας, ενώ προσθέτει ότι είναι απαξιωτικός ο τρόπος που αναφέρεται στα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών. Σημειώνεται ότι η απόφαση της Ιεράς Συνόδου λέει όχι στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών (όπως λέει όχι και στον πολιτικό γάμο για τους ετερόφυλους), αλλά αποδέχεται το Σύμφωνο Συμβίωσης, ενώ απορρίπτει κατηγορηματικά την υιοθεσία.

Όπως γράφει “για άλλη μια φορά, δυστυχώς, η Ιερά Σύνοδος τοποθετείται γύρω από ένα θέμα “κοσμικό”, που ανήκει αποκλειστικά στην αρμοδιότητα της Πολιτείας και όχι της Εκκλησίας.

Η αντίθεσή της στο δικαίωμα όλων των Ελλήνων πολιτών στον γάμο και την οικογένεια για όλα τα πρόσωπα, ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητα ή/και χαρακτηριστικών φύλου, εκφράζεται σε μια επιθετική ανακοίνωση, με επιλογή κακοποιητικών και απαξιωτικών χαρακτηρισμών για τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών.

Αγνοεί άραγε η Εκκλησία πως χιλιάδες παιδιά σε Ελλάδα και Ευρώπη μεγαλώνουν ήδη εδώ και πολλά χρόνια σε οικογένειες με ΛΟΑΤΚΙ+ γονείς;

Πώς γίνεται να τα παραλληλίζει με “αξεσουάρ”; Πώς γίνεται να χλευάζονται με τέτοιο τρόπο γονείς που αγαπούν και μεγαλώνουν με θυσίες και στερήσεις τα παιδιά τους, αντιμετωπίζοντας μάλιστα ανήκουστες διακρίσεις στην καθημερινότητά τους;

Το θέμα της ισότητας όλων στον γάμο και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτόν (κληρονομικά, κοινωνικά, γονεϊκά), είναι εξ ορισμού ζήτημα και αρμοδιότητα της Πολιτείας και όχι της Εκκλησίας. Ακόμα περισσότερο είναι επείγον ζήτημα η αποκατάσταση κραυγαλέων αδικιών σε βάρος των παιδιών των ΛΟΑΤΚΙ+ ζευγαριών που στερούνται αυτονόητα δικαιώματα.

Οι ΛΟΤΑΚΙ+ γονείς, η σχέση τους με τα παιδιά τους καθώς και τα σχετικά οικογενειακά και κοινωνικά δικαιώματα, παραμένουν στη χώρα μας αόρατοι από το νόμο.

Τα περισσότερα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν θεσμοθετήσει τον γάμο ομοφύλων και την απόκτηση παιδιών από ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσωπα.

Οι ενδοκυβερνητικές ισορροπίες ή οι ομοφοβικές και τοξικές εμμονές ορισμένων, που ούτε το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν μπορεί να ζεστάνει τις ψυχές τους, δεν μπορούν και δεν πρέπει να σταθούν εμπόδιο σε όσα πρέπει να γίνουν θεσμικά και στην πατρίδα μας”.

Η ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου για το δικαίωμα της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια
Η θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος παραμένει ότι τα παιδιά έχουν έμφυτη ανάγκη και συνεπώς δικαίωμα να μεγαλώνουν με άνδρα πατέρα και γυναίκα μητέρα. Κανένας κοινωνικός εκσυγχρονισμός και καμία πολιτική ορθότητα δεν μπορεί να ξεγελάσει την φυσική ανάγκη των παιδιών για πατέρα και μητέρα με υποκατάστατες λύσεις, όπως άτομα του ιδίου φύλου που υποδύονται τον γονέα Α και τον γονέα Β (δύο μητέρες, δύο πατέρες).

Όπως έχει εξηγήσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με τον θεσμό της υιοθεσίας το κράτος οφείλει να παρέχει σε ένα παιδί την κατάλληλη οικογένεια για να το μεγαλώσει, και όχι να παρέχει παιδιά σε όποιον θέλει να γίνει γονέας. Στο πλαίσιο της υιοθεσίας την προτεραιότητα έχει το συμφέρον του παιδιού που στερείται γονέων ή κατάλληλων γονέων και όχι η άποψη του ενήλικα, που πιστεύει ότι είναι κατάλληλος ως γονέας.

Στο πλαίσιο αυτό είναι νόμιμη η επιλογή του Κράτους να μην παρέχει παιδιά προς υιοθεσία σε ομόφυλα ζευγάρια, αφού αντικειμενικά αδυνατούν να μεταδώσουν στα παιδιά το πατρικό και το μητρικό πρότυπο και αποκλίνουν από τους βιολογικούς και κοινωνικούς ρόλους των δύο φύλων.

Τα επιχειρήματα ότι πολλά ετερόφυλα ζευγάρια (φυσικοί γονείς) αποδεικνύονται ακατάλληλα ως γονείς ή ότι δεν είναι προτιμότερο να μεγαλώνουν σε ιδρύματα τα ορφανά παιδιά (οπότε ας δοθούν σε ομόφυλα ζευγάρια) είναι απολύτως μηδενιστικά. Στο πλαίσιο του θεσμού της υιοθεσίας υποχρέωση του Κράτους είναι να βρίσκει όχι την λιγότερο κακή, αλλά την βέλτιστη λύση για την υγιή, ομαλή ανάπτυξη και κοινωνική ένταξη των παιδιών. Επίσης δεν πρέπει να παραθεωρείται ότι στην Ελλάδα υπάρχει ενδιαφέρον ετερόφυλων ζευγαριών για υιοθεσίες, όπως και ότι (όχι λίγα) ετερόφυλα ζευγάρια, λόγω των δυσκολιών να υιοθετήσουν στην χώρα μας, κατέφυγαν στην λύση της υιοθεσίας παιδιών στο έδαφος άλλου κράτους.

γ) η θέσπιση ομόφυλης γονεϊκότητας θα διευκολύνει φαινόμενα οικονομικής εκμετάλλευσης γυναικών ως παρένθετων μητέρων, δ) τα παιδιά δεν είναι ούτε κατοικίδια ζώα συντροφιάς για όποιον θέλει να νιώσει κηδεμόνας, ούτε “αξεσουάρ” που θα επισημοποιήσουν ή θα καταστήσουν κοινωνικά αποδεκτή μια ομόφυλη συμβίωση.