«Κατάφερα να πιάσω τον 23χρονο και να τον τραβήξω στη βάρκα»: Συγκλονίζει ο ήρωας λιμενικός Χρήστος Σπυρόπουλος

Ο ήρωας του Λιμενικού Σώματος, Χρήστος Σπυρόπουλος, είναι και πάλι στο προσκήνιο για τη διάκρισή του στη σωτηρία ενός ανθρώπου που έκανε kitesurfing εν μεσω καταιγίδας

Η θάλασσα στη Θεσσαλονίκη έγινε αρένα δράσης για τον επικελευστή του Λιμενικού Σώματος, Χρήστο Σπυρόπουλο. Κατά τη διάρκεια μιας ισχυρής κακοκαιρίας που έπληξε την πόλη στις 19 Νοεμβρίου, ο Σπυρόπουλος, συνεργαζόμενος με δύο εθελοντές καπετάνιους, έδειξε για ακόμη μία φορά το θάρρος και την αφοσίωσή του στο να σώζει ζωές. Αυτή τη φορά, το θύμα ήταν ένας 23χρονος που εκτελούσε kitesurfing και είχε παγιδευτεί στα αγριεμένα κύματα.

Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο κ. Σπυρόπουλος έδειξε το ήρωικό του πνεύμα. Καλοκαίρι 2021, είχε σώσει οκτώ παιδιά και δύο ενήλικους ναυτοπρόσκοπους, οι οποίοι είχαν αναποδογυρίσει με τη λέμβο τους κατά τη διάρκεια μιας έντονης κακοκαιρίας.

Ο λιμενικός κ. Σπυρόπουλος, ένας πραγματικός ήρωας, εκ νέου απέδειξε την αξία της αφοσίωσής του και τη δυνατότητά του να ανταποκρίνεται σε κρίσιμες καταστάσεις για να προστατεύει τους συνανθρώπους του.

Όσα μοιράστηκε

Ο θαρραλέος επικελευστής μιλάει στο newsit.gr και με συγκίνηση περιγράφει όσα έζησε:«Στις 19 Νοεμβρίου γύρω στις 14:30 ενημερώθηκε η υπηρεσία μας, το Ά Λιμενικό Τμήμα Νέας Μηχανιώνας, ότι ένας χειριστής αετοσανίδας βρίσκεται σε δυσμενή θέση στην περιοχή του Ποταμού στην Επανομή, κοντά στη θέση Ναυάγιο. Άμεσα και μετά από τις συντονισμένες ενέργειες του διοικητή του τμήματός μας, προβήκαμε στις ενδεικνυόμενες ενέργειες έρευνας και διάσωσης για να εντοπίσουμε τον χειριστή.

Έγιναν προσπάθειες για να αποπλεύσουν σκάφη ώστε να προσεγγίσουν τον χειριστή της αετοσανίδας. Ο 23χρονος είχε προσπαθήσει να κάνει αετοσανίδα αλλά τον πήρε ο δυνατός άνεμος και τον έριξε στη θάλασσα. Είχε τρομερές ριπές ανέμων εκείνη την ημέρα. Έφταναν μέχρι τα 9-10 μποφόρ. Η αετοσανίδα χάθηκε και ο νεαρός βρέθηκε μόνος και αβοήθητος στη θάλασσα. Μάλιστα κάποια στιγμή στο ένα ναυτικό μίλι από την ακτή. Εμείς κινηθήκαμε με το περιπολικό όχημα και πλησιάσαμε, όμως διαπιστώσαμε με τα κιάλια ότι ο άνθρωπος βρισκόταν πάρα πολύ μακριά.

Μόλις φτάσαμε στο σημείο ενημερώσαμε τον καπετάνιο τον κ. Δήμου που διατηρεί ένα θυννείο στην εν λόγω περιοχή, τον οποίο ευχαριστώ πολύ γαι τη βοήθεια του, και πήγαμε με το βοηθητικό του σκάφους να προσεγγίσουμε τον άνθρωπο. Οι συνθήκες όμως ήταν πολύ δύσκολες. Ο άνεμος ήταν τρομερά δυνατός. Το βοηθητικό σκάφος έπαιρνε πάρα πολλά νερά και αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε πίσω στην ακτή για να μη βουλιάξουμε και εμείς. Αμέσως μετά ήρθε ακόμα ένα αλιευτικό σκάφος, το «Μιχάλης», με καπετάνιο τον Χρήστο Αλεξάκη, στον οποίο θέλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια για την τόλμη και το θάρρος του, και επιχειρήσαμε ξανά μαζί.

Τα ρεύματα είχαν τραβήξει τον 23χρονο ακόμα πιο μακριά, προς Χαλκιδική. Οι συνθήκες ήταν δύσκολες. Ο χρόνος στέρευε. Σε 30 λεπτά θα νύχτωνε. Τρέμαμε από το κρύο. Τα κύματα ήταν πολύ ψηλά. Άλλα σκάφη δεν μπορούσαν να βοηθήσουν. Υπήρχε κίνδυνος αν έπεφτα κι εγώ στη θάλασσα να μην μπορέσω να ανέβω ξανά. Παρόλα αυτά καταφέραμε και τον πλησιάσαμε. Κατάφερα να πιάσω τον 23χρονο και να τον τραβήξω. Τον ανέβασα πάνω στη βάρκα. Ήταν ταλαιπωρημένος, τρομαγμένος αλλά χαρούμενος που κατάφερε να σωθεί. Τρομάξαμε κι εμείς, κι εγώ, αλλά το μόνο που μας ενδιέφερε ήταν να σώσουμε τη ζωή του.

Γιατί κάθε ανθρώπινη ζωή είναι πολύτιμη. Τολμήσαμε και τα καταφέραμε. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις το πρώτο που μετράει είναι να αξιολογήσεις τα ρίσκα. Μόλις το κάνεις αυτό και θεωρείς ότι μπορείς να επιχειρήσεις, εξαντλείς όλες τις πιθανότητες που έχεις για να πάνε όλα καλά. Το σημαντικότερο είναι να «το λέει η ψυχούλα σου». Εγώ κατάφερα να βοηθήσω και τον Ιούλιο του 2021 και να διασώσω 8 παιδιά και 2 ενήλικες ναυτοπροσκόπους από τη θάλασσα και τώρα με τον 23χρονο. Και την άλλη φορά είχε πολύ δύσκολο καιρό και το μόνο που με ένοιαζε είναι να σωθούν όλοι. Κινδύνευαν παιδιά και αυτό με τρόμαζε. Είχε γυρίσει η ναυτοπροσκοπική λέμβος από την κακοκαιρία και είχαν πέσει όλοι στη θάλασσα. Δεν θα σταματήσω. Αφήνω πίσω την οικογένεια μου. Πιστεύω στις δυνατότητες μου και θα κάνω τα πάντα.

Κάτι τέτοιες στιγμές αισθάνεσαι ότι οι άνθρωποι αυτοί στηρίζουν όλες τις ελπίδες τους για ζωή σε εσένα. Και με τη βοήθεια του Θεού πιστεύεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις και να σώσεις όποιον κινδυνεύει. Πρέπει και ο Θεός να βάλει το χέρι του. Κινδυνέψαμε πολύ αλλά από τη στιγμή που τα καταφέραμε μόνο ευτυχισμένος μπορώ να είμαι. Μόλις κατάφερα και τον ανέβασα στο σκάφος άρχισα να τον αγκαλιάζω και να τον φιλάω για να τον ηρεμήσω. Το μόνο που με ενδιέφερε είναι που τον έβλεπα ζωντανό και να χαμογελούν τα μάτια του».