Άντρας κάθεται κάθε πρωί στη θάλασσα με τη κορνίζα της νεκρής γυναίκας του (φωτογραφία)
Άντρας κάθεται κάθε πρωί στη θάλασσα με τη κορνίζα της νεκρής γυναίκας του (φωτογραφία)
Ένας άντρας 72 χρόνων παίρνει κάθε πρωί μαζί του τη φωτογραφία της νεκρής γυναίκας του και την τοποθετεί δίπλα του έτσι ώστε να κοιτάζουν μαζί τον ωκεανό.
Η φωτογραφία του ηλικιωμένου που κάνει το γύρο του κόσμου είναι πολύ συγκινητική καθώς τον δείχνει να αγκαλιάζει κλαίγοντας τη φωτογραφία στην κορνίζα και να κοιτάζει τη θάλασσα.
Η φωτογραφία ανήκει σε έναν Ιταλό εστιάτορα ονόματι Giorgio Moffa και την ανέβασε ο ίδιος στο λογαριασμό του στο Facebook. Στην ανάρτησή του έγραφε: «Δεν γνωρίζω προσωπικά αυτόν τον υπέροχο κύριο, γνωρίζω όμως ότι η αγάπη που έζησε ήταν τεράστια. Τον βλέπω κάθε φορά που έρχεται να κλαίει. Τέτοιοι άντρες δεν υπάρχουν πια στις μέρες μας. Σου στέλνω φίλε μου μία τεράστια αγκαλιά. Είσαι καταπληκτικός άνθρωπος».
Η φωτογραφία έχει συγκεντρώσει μέχρι στιγμής 5.000 likes και 2.500 κοινοποιήσεις.
Ο Moffa ζει στην πόλη Τζέντα στις ακτές της Ιταλίας και είναι μάρτυρας αυτής της συγκινητικής σκηνής εδώ και πολλά χρόνια με πρωταγωνιστή τον Τζουζέπε να κάθεται αγκαλιά με τη φωτογραφία της γυναίκας του κάθε πρωί και να κοιτάζει τον ωκεανό.
Ο λόγος που ο Moffa συγκινήθηκε τόσο πολύ είναι επειδή ο Τζουζέπε του εκμυστηρεύτηκε ότι επισκεπτόταν το σημείο αυτό συχνά με τη γυναίκα του και είχαν ζήσει εκεί πολύ όμορφες στιγμές. Ο ένας υπήρξε η πρώτη και μοναδική αγάπη του άλλου, παντρεύτηκαν και απέκτησαν τρία παιδιά. Η γυναίκα του αρρώστησε και πέθανε πριν από 7 χρόνια.
Ο Moffa συμπλήρωσε στο τέλος της ανάρτησης του ότι ο 72χρονος Τζουζέπε κουβαλά πάντα μαζί του τη φωτογραφία της γυναίκας του όποτε πηγαίνει στο συγκεκριμένο σημείο.
Πηγή : singleparent.gr
Διαβάστε επίσης:
-
Ξέσπασε η Ζουγανέλη: «Θεωρώ αγενές που ρωτούν τον πατέρα μου για την προσωπική μου ζωή»
-
Σαγκάη: Φοιτητές μιλάνε ελληνικά σαν να είναι η μητρική τους γλώσσα και μας αφήνουν με το στόμα ανοιχτό
-
Εξομολογείται η Ζαρίφη: «Θα ήθελα να υιοθετήσω ένα παιδί από τη Συρία, αλλά…»